_"Λάζαρε τι νέα από την απομόνωση";
_"Ησυχία", μου έλεγες γελώντας.
Η απομόνωση, ήταν οι θέσεις εργασίας χωρίς
καθήκοντα, στις οποίες η τότε διοίκηση εξοστράκιζε , όσα στελέχη αρνούνταν να
συγκαλύψουν τις ατασθαλίες της, να κυνηγήσουν συναδέλφους τους, και να
υποταχθούν.
Φτιαγμένος από αυτή
την καλή πάστα Λάζαρε, δε δίστασες να υψώσεις το ανάστημα σου μπροστά
στους δυνατούς, δε δίστασες να πας μάρτυρας υπεράσπισης των συναδέλφων σου, δε
δίστασες να κατέβεις στο πεζοδρόμιο για να τιμήσεις την ιδεολογία σου και τις
αρχές σου.
Παράδειγμα προς
μίμηση η στάση σου για όλους εμάς, και βαθιά εμψυχωτική η παρουσία σου δίπλα
μας στις κινητοποιήσεις μας. Όταν άλλα στελέχη κρυβότανε , εσύ Λάζαρε
ήσουν στη πρώτη γραμμή, δίνοντας άλλη βαρύτητα σε αυτό που κάναμε. Εκεί
δεθήκαμε, εκεί σφυρηλατήθηκε και η σχέση σου με το σωματείο και τους
συναγωνιστές σου. Πολέμιος της ιδιωτικοποίησης από την πρώτη στιγμή που αυτή
εκδηλώθηκε.
Αγωνιστής
και απόλυτος, υποστήριζες την άποψη σου αναλαμβάνοντας τις ευθύνες σου.
Σε ένα δίμηνο , σήκωσες δύο φορές το βάρος της διακοπής υδροδότησης της πόλης
στις πλάτες σου. Κόντρα στα αρνητικά σχόλια και στις κατηγορίες του κάθε
άσχετου, κόντρα σε μικροπολιτικά παιχνίδια, με χιλιάδες Θεσσαλονικείς να μην
έχουν νερό, κατεύθυνες σωστά την διεύθυνση σου, παραδίδοντας την
επισκευή της βλάβης, νωρίτερα από το προβλεπόμενο.
Γελαστός, με μια πηγαία
καλλιτεχνικότητα να σε περιβάλλει-θα μπορούσες να ήσουν ηθοποιός ή χορευτής
φλαμένκο- κρατάω το φως από το μπλε των ματιών σου, τις
ακατάπαυστες κινήσεις σου, και τις φωνές σου να τραντάζουν τον 5ο όροφο
που είναι το γραφείο σου.
Κρατάω αυτό το είναι σου που ξεχείλιζε τον χώρο γύρω σου!
Λάζαρε, η ευαθ μοιάζει τόσο άδεια χωρίς εσένα!
Ως πρόεδρος του σωματείου εργαζομένων ευαθ, εκ μέρους
όλων των μελών και των εργαζομένων, εκφράζουμε την βαθύτατη οδύνη μας στην
οικογένεια σου.
