Η 30ή Οκτωβρίου 1944 είναι η μέρα που έφυγε και ο τελευταίος
Γερμανός στρατιώτης από την Θεσσαλονίκη.
Ο λαός της πόλης ,και όχι μόνο, οφείλει να θυμάται.
Στην καλλιέργεια της
ιστορικής μνήμης πρέπει να συμβάλουμε όλοι, για να μπορούμε να ελπίζουμε ότι θα
οικοδομήσουμε έναν διαφορετικό κόσμο για
μας και το μέλλον των επόμενων γενιών.
Η απελευθέρωση της πόλης δεν ήταν κάτι που έγινε ως εκ
θαύματος .Ήταν το αποτέλεσμα σκληρών συγκρούσεων από τη μία μεριά ανάμεσα στο
ΕΛΑΣ και τις άλλες εθνικοαπελευθερωτικές οργανώσεις, εναντίον των Γερμανών, οι
οποίοι ήταν περισσότεροι και καλύτερα εξοπλισμένοι, και των δοσίλογων
συνεργατών τους.
Έχοντας καταλάβει το μεγαλύτερο μέρος της πόλης ,εδώ και
καιρό, ο ΕΛΑΣ οι κατοχικές δυνάμεις αντιλαμβάνονται
πλέον ότι είναι αδύνατη η παραμονή τους στη Θεσσαλονίκη. Πριν υποχωρήσουν από
την πόλη ναρκοθετούν ζωτικούς χώρους της για να προκαλέσουν τη γενική παράλυση
της ζωής της Θεσσαλονίκης.
Οι Γερμανοί και οι συνεργάτες τους νιώθουν ασφυκτικά την πίεση
και βιάζονται ν’ αποχωρήσουν.
Πίσω τους αφήνουν
συντρίμμια. Ανατινάζουν αποθήκες, , εγκαταστάσεις, δρόμους, γέφυρες, το μεγάλο
λιμενοβραχίονα της πόλης και όσα επιταγμένα καΐκια και μικρά πλοία ήταν
αραγμένα μέσα στο λιμάνι και κατά μήκος της παραλίας. Ακόμα και τις γραμμές του
τρένου τις ανατινάζουν μία μια σε κάθε σημείο σύνδεσής τους.
Επιχειρούν να ανατινάξουν το παγιδευμένο με εκρηκτικά κεντρικό υδραγωγείο της πόλης, στην περιοχή
της Παναγίας Φανερωμένης και την Ηλεκτρική Εταιρία. Τους προλαβαίνει όμως
τμήμα του 13ου Συντάγματος και τους τρέπει σε φυγή, σώζοντας έτσι το υδραγωγείο
και την Ηλεκτρική, εξασφαλίζοντας στον
λαό την υδροδότηση και ηλεκτροδότηση της πόλης.
Έχουμε συναίσθηση ότι όσο περήφανοι μπορεί να νιώθουμε άλλο
τόσο δύσκολο είναι να τιμήσουμε όχι με
λόγια, αλλά με πράξεις τις ρίζες μας.
Να τιμήσουμε δηλαδή την καταγωγή μας, ότι είμαστε απόγονοι φυσικά
εγγόνια και δισέγγονα λαμπρών ηρώων του λαού μας.
Εμείς οι πολίτες
αυτής της πόλης και εργαζόμενοι στη ΕΥΑΘ δηλώνουμε πίστη στο δίκιο του αγώνα,
καταθέτουμε εδώ στο μνημείο της θυσίας σας
την υπόσχεσή μας να βαδίσουμε στα χνάρια σας.
θα υπερασπιστούμε για άλλη μια φορά την περιουσία του
λαού αυτής της πόλης,όπως εσείς μας τα
κληρονομήσατε για να τα παραδώσουμε στις επόμενες γενιές.
Θα δώσουμε αγώνες νικηφόρους απέναντι στους κατακτητές ΕΕ-ΔΝΤ-ΕΚΤ
που με την προβιά του χρέους ήρθαν να επιβάλλουν μια νέα κατοχή. Νερό –Ρεύμα- Λιμάνια, έχουν σωθεί με το αίμα των απελευθερωτών της Θεσσαλονίκης, έχουμε
χρέος υπεράσπισης τους. Η θυσία σας δεν
θα πάει χαμένη.
Παίρνουμε τη σκυτάλη και συνεχίζουμε.
γ.μ.
