Wolfgang Deinlein!

   Στην τελευταία συγκέντρωση του Ευρωπαϊκού Κινήματος Νερού στις Βρυξέλλες, μαζευτήκαμε σύντροφοι από κάθε άκρη της Ευρώπης προκειμένου να παραβρεθούμε στην ακρόαση από την Κομισιόν για το θέμα της επιβράδυνσης της αναγνώρισης του Ανθρώπινου Δικαιώματος στο Νερό (Right2water) από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

Τελικά λόγω Brexit, η ακρόαση αναβλήθηκε-όπως και οτιδήποτε άλλο εκείνη την εβδομάδα- αλλά μας έμεινε περισσότερος χρόνος για τα θέματα του Κινήματος.

    Μεταξύ των πολλών καλών συντρόφων ξεχώρισα τον Γερμανό Wolfgang Deinlein τον οποίο συναντούσα πρώτη φορά. Ως συνδικαλιστής και εργαζόμενος και εκείνος σε εταιρεία ύδρευσης (Καρλσρούη), είχαμε πολλά κοινά και η συζήτηση «άνοιξε». Ο Wolfgang έχει κάνει μια εξαιρετική δουλειά πάνω στα θέματα της TTIP και ειδικά στα θέματα που επηρεάζουν το νερό, με δημοσιεύσεις και άρθρα. Μετρημένος, σεμνός και σοβαρός αλλά συνάμα  φιλικός και καλοδιάθετος ανέλυε τις απόψεις του για τις διατλαντικές συνθήκες μέχρι που τον ρώτησα πως βρέθηκε στη «μάζωξη» των Βρυξελλών και τι σχέση είχε με το Right2water. Δε φανταζόμουν ότι η απάντηση του θα αποκάλυπτε ένα αλτρουισμό που θα  μπορούσε να αποτελέσει  έμπνευση για πολλούς συνδικαλιστές: Την εποχή που συγκεντρώναμε πανευρωπαικά τις υπογραφές για το Right2water,  ο Wolfgang, αγχώθηκε ότι οι συμπατριώτες του δεν ανταποκρινόταν όπως θα περίμενε με τη συμμετοχή τους. Εκείνη την χρονική στιγμή η Γερμανία είχε συγκεντρώσει μόλις  415.939 υπογραφές, πολύ λιγότερες από το απαιτούμενο όριο. Ο Wolfgang, έπεισε την διοίκηση της εταιρείας ύδρευσης της Καρλσρουης, να προτάξει στο σάιτ τους το λογότυπο του right2water για τη συλλογή υπογραφών.

Η καταχώρηση στην εφημερίδα
26/27-1-2013 

Ταυτόχρονα-με δικά του έξοδα- έβαλε διαφήμιση σε εφημερίδα εθνικής κυκλοφορίας (Suddeutschen  Zeitung)για τη συλλογή υπογραφών για ένα Σαββατοκύριακο. Με δικά του 37.000 ευρώ, η μπροσούρα του right2water είχε φτάσει σε κάθε απομακρυσμένο χωριό της Γερμανίας, καλώντας σε  συμμετοχή υπέρ της αναγνώρισης του Νερού ως Ανθρώπινο Δικαίωμα από το Ευρωκοινοβούλιο.

Η διαφορά  των υπογραφών
πριν και μετά την διαφήμιση. Το πράσινο
χρώμα στην προτευταία στήλη
δείχνει ότι έχει καλυφθεί το όριο.

Τα αποτελέσματα, εκπληκτικά: Οι συμπατριώτες του ανταποκρίθηκαν και το διάστημα εκείνο οι υπογραφές σχεδόν διπλασιάστηκαν! Η ιστορία του γρήγορα από τοπική έγινε γνωστή σε εθνικό επίπεδο. Δεν άργησε και μια συνέντευξη σε ραδιόφωνο εθνικής εμβέλειας κατά τη διάρκεια της οποίας ο αλτρουισμός του, βρήκε συνέχεια στους συμπατριώτες του: Ακούγοντας την ιστορία του, πάρα πολλοί, οικειοθελώς πρόσφεραν χρήματα ώστε να αναπληρώσει τα έξοδα του για το κίνημα. Συγκεντρώθηκαν περίπου τα μισά από τα χρήματα που ξόδεψε!

   Γνωρίζοντας ανθρώπους σαν τον Wolfgang,  αντιλαμβάνεσαι ότι τελικά υπάρχει ελπίδα, υπάρχει μέλλον και παραδειγματισμός για τις επόμενες γενιές. Σε μια κοινωνία της ανάθεσης, των εύκολων ή των έτοιμων λύσεων, του «δεν υπάρχει εναλλακτική», του «όλοι ίδιοι είναι», έρχεται ένας άνθρωπος και αποδεικνύει ότι τελικά υπάρχει εναλλακτική, και τον στηρίζουν άγνωστοι σε αυτόν συμπατριώτες του αποδεικνύοντας με τη σειρά τους ότι ο Wolfgang δεν είναι ο «περίεργος» και ο ονειροπόλος, δεν είναι η εξαίρεση, ότι υπάρχουν πολλοί σαν αυτόν, ότι το έχουμε μέσα μας, ότι αν το σκαλίσουμε μπορούμε να το βρούμε και να το βγάλουμε στην επιφάνεια, μπορούμε να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι, μπορούμε να γίνουμε αυτό για το οποίο βρεθήκαμε σ’αυτή τη Γη, ένα ακόμη πολύτιμο  κομμάτι σε ένα παζλ αλληλεγγύης και ανθρωπιάς που περιβάλει   όλο τον κόσμο και τον κάνει καλύτερο.