 | |
| Απεργία πείνας Σεπτέμβρης 2007 |
Δε θυμάμαι πως γνώρισα τον Νίκο, νέος τότε στη δουλειά, ήμουν και σε ένα κλάδο-βάρδια ύδρευσης- απομακρυσμένο από το σύνολο των εργαζομένων στην ΕΥΑΘ, πιο πολύ τον άκουγα παρά τον έβλεπα. Άκουγα από τον ασύρματο όταν καλούσαν το συνεργείο του Αγ.Ελευθερίου:
“Ο Αρζόγλου ακούει;”
“ακούει ο Αρζόγλου”,
απαντούσε ο Νίκος, τον ρωτούσαν για βλάβες και για βάνες και στη συνέχεια κατεύθυνε τα συνεργεία προς το σωστό σημείο. Όχι τυχαία, το συνεργείο του, ήταν το πρώτο που εφάρμοσε το GIS, πλήρη χαρτογράφηση του δικτύου της περιοχής ευθύνης του. Ο Νίκος κουβαλούσε μια τεράστια εμπειρία από τη ΜΟΜΑ και την μετέδωσε και στο συνεργείο του. Οι συνάδελφοι είχαν να λεν για τη συμπεριφορά του και τον χαρακτήρα του. Ο Νίκος, δεν έθιξε ποτέ κανέναν, δεν τον άκουσες ποτέ να κατηγορεί κάποιον, βαθιά θρησκευόμενος, έκανε την πίστη του τρόπο ζωής. Σεμνός και ταπεινός, , ψηλός και αδύνατος, λιγομίλητος, απέπνεε μια σπάνια ηρεμία που συναντάς μόνο σε μοναχούς στο Άγιο Όρος, ένα τόπο που λάτρευε, το πρόσωπο του χαμογελούσε ολόκληρο όταν αναφερόταν στο Όρος. Κάποτε τον ρώτησα για την κόλαση, “ είναι μια διαρκής ανησυχία της ψυχής” μου είπε, “ όπως όταν έχεις ένα σοβαρό πρόβλημα, και δε μπορείς να ησυχάσεις, αυτό ακριβώς παθαίνει και η ψυχή σου, δεν ησυχάζει ποτέ”.
Ο Νίκος, ο Νικόλας μας, άφησε το στίγμα του όχι στα εύκολα, άφησε το στίγμα του σε μια από τις πιο σκοτεινές περιόδους της ΕΥΑΘ, ακέραιος ως χαρακτήρας δε λύγισε, όταν τον καλούσαν οι Σειρήνες, και για την επιλογή του αυτή διώχθηκε. Μετακινήθηκε επί δύο χρόνια σε θέση δίχως αντικείμενο επειδή δεν πρόδωσε τις αρχές του και το Σωματείο. Οι μισάνθρωποι που τον κατεδίωκαν δεν ικανοποιήθηκαν όμως, τον συκοφάντησαν, και προσπάθησαν να τον απαξιώσουν. Ο Νικόλας πάντα στωικός δεχόταν τα πάντα χωρίς να μας δείχνει τι περνούσε εσωτερικά. Τελικά τα δικαστήρια τον δικαίωσαν, και πάλι όμως δε πανηγύρισε. Μόνο ένα χαμόγελο ικανοποίησης ότι τελικά υπάρχει δικαιοσύνη.
Άνθρωπος με επίπεδο από κάθε άποψη, καμία σχέση με τους διώκτες του, αποτελούσε πάντα την ήρεμη δύναμη του Σωματείου, πρώτος σε σταυρούς αποδεικνύοντας την κοινή αποδοχή που είχε στο σύνολο των συναδέλφων. Δε θα ξεχάσω ότι παρά τα σοβαρά προβλήματα της υγείας του, όταν κατεβήκαμε σε απεργία πείνας, ήταν εκεί, με όλες του τις δυνάμεις. Παράδειγμα προς μίμηση, πάντα με μια ευχή για την οικογένεια του συνομιλητή του, ευαίσθητος με τον συνάνθρωπο του. Δε θα ξεχάσω την συγκίνηση του, όταν κατεβήκαμε στην Αθήνα στον ΟΜΕΔ, περιγράφοντας τις δυσκολίες που αντιμετώπιζε άλλος συνάδελφος με θέματα υγείας του παιδιού του, ο Νικόλας βούρκωσε, κάνοντας και τον Μεσολαβητή να καταλάβει τι περνάνε οι εργαζόμενοι στην ΕΥΑΘ από τις διώξεις.
Αυτός ήταν ο Νικόλας, Άνθρωπος, Συνάδελφος.
“Ο Αρζόγλου ακούει;”
………………………
γ.α.
