Το 2021 είναι η ενδέκατη συνεχόμενη χρονιά που η λέξη Κρίση (οικονομική, υγειονομική), βρίσκεται στην καθημερινότητα μας.
Επί έντεκα συνεχόμενα χρόνια, οι εργαζόμενοι βρισκόμαστε σε μια κατάσταση διαρκούς άμυνας όπου τα δικαιώματα μας αποψιλώνονται, κατακτήσεις δεκαετιών εξαερώνονται, τα αυτονόητα δεν εννοούνται πλέον.
Στο όνομα της εκάστοτε
«Κρίσης», η Επιθεώρηση Εργασίας από φόβητρο των εργοδοτών, έχει
καταντήσει γραφείο παραπόνων απασχολουμένων. Δεν έγινε τυχαία αυτό, δεν
ήρθε μόνο του, κάποιοι την έχουν αποδυναμώσει.
Επί έντεκα συνεχόμενα χρόνια
κάποιοι – ελάχιστοι- βρίσκονται σε μια κατάσταση διαρκούς επίθεσης, με τα
κέρδη τους να πολλαπλασιάζονται, ενώ την ίδια στιγμή επιβάλλουν συνθήκες
εργασιακού μεσαίωνα.
Ας αναλογιστούμε που
βρισκόμασταν το 2010 και ας κοιτάξουμε δίπλα μας συγγενείς και φίλους, να δούμε
σε τι κατάσταση βρίσκονται το 2021.
Δε βρισκόμαστε στο χείλος του
γκρεμού, τον διανύουμε πλέον σε μια διαρκή ελεύθερη πτώση σε εργατικό,
κοινωνικό, και ψυχολογικό επίπεδο τα τελευταία έντεκα χρόνια. Μια ελεύθερη
πτώση που απλά δεν έχει τέλος· αν στην πραγματική ζωή ο γκρεμός έχει ένα τέρμα,
στην εποχή των «Κρίσεων», τέρμα δεν υπάρχει.
Το τέρμα καλούμαστε να το βάλουμε εμείς.
Σε εμάς πέφτει το βάρος,
όχι μόνο να σταματήσουμε την πτώση, αλλά και να την αναστρέψουμε.
Έπαψε ο καιρός που τιμούσαμε
την Εργατική Πρωτομαγιά, ήρθε η ώρα στο όνομα της να χτίσουμε τις δικές μας
πολλές Πρωτομαγιές. Όπως τότε που οι αγωνιστές του Σικάγο δεν είδαν ποτέ
το αποτέλεσμα των αγώνων τους, αλλά δρέψαμε τους καρπούς τους όλοι εμείς οι
επόμενοι, σήμερα καλούμαστε εμείς να αγωνιστούμε για το σήμερα και το αύριο των
επόμενων γενιών.
Τα τελευταία έντεκα χρόνια
μειώθηκαν οι μισθοί, εφευρέθηκε ο υποκατώτατος(!), εκατοντάδες χιλιάδες έχασαν
την ασφάλιση και την περίθαλψη, ενώ εκατοντάδες χιλιάδες βιώνουν την κλοπή των
εισφορών τους μέσω των μειωμένων συντάξεων τους. Η ανεργία αποτελεί
κανονικότητα για τους νέους ενώ η μετανάστευση χτυπά την πόρτα κάθε οικογένειας
με νέους σε δημιουργική ηλικία.
Σα να μην έφταναν όλα αυτά,
έρχεται η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, και ετοιμάζεται να νομοθετήσει την
κατάργηση του 8ώρου, την κατάργηση των υπερωριών, την κατάργηση των συλλογικών
διαπραγματεύσεων.
Και όλα αυτά συμβαίνουν ενώ
κάθε μέρα μετράμε δεκάδες νεκρούς από την πανδημία, χιλιάδες ανέργους και
κλειστά μαγαζιά από το παρατεταμένο lockdown.
Η πρόσληψη περισσότερων γιατρών, νοσηλευτικού προσωπικού και εκπαιδευτικών, το
άνοιγμα περισσότερων ΜΕΘ, η ενίσχυση των δημόσιων συγκοινωνιών θεωρήθηκαν περιττά
έξοδα για τον κρατικό προϋπολογισμό την ίδια ώρα που ξοδεύτηκαν εκατομμύρια
ευρώ για τους καναλάρχες των ΜΜΕ, για προσλήψεις χιλιάδων αστυνομικών και για
απευθείας αναθέσεις σε κολλητούς. Επί ένα εξάμηνο βιώσαμε μια δυστοπική
κατάσταση εγκλεισμού και περιορισμού των προσωπικών μας ελευθεριών, με
αποκορύφωμα τα γεγονότα στη Νέα Σμύρνη, παράλληλα με μια συντονισμένη
προσπάθεια να φανεί ότι η κυβέρνηση τα κάνει όλα ορθά και είναι ζήτημα δικής
μας ατομικής ευθύνης η αντιμετώπιση της πανδημίας.
Έχουμε χρέος να τους
σταματήσουμε! Στις 6 Μάη συμμετέχουμε στην απεργία των συνδικάτων κόντρα στο
εκκολαπτόμενο νομοσχέδιο- έκτρωμα του ανειδίκευτου υπουργού εργασίας Κ. Χατζηδάκη.
Απεργούμε και στέλνουμε να
μαζέψει ελιές ο ίδιος ο κ.Χατζηδάκης. Ο επαγγελματίας πολιτικός και η κυβέρνηση
του χλευάζει απροκάλυπτα τον κόσμο της εργασίας, νομοθετώντας
κατ’εκτέλεση εντολών.
Δεν διαμαρτυρόμαστε για το
νομοσχέδιο του ανειδίκευτου υπουργού, περνάμε στην αντεπίθεση και διεκδικούμε:
- Άμεση εφαρμογή εργάσιμης εβδομάδας 30 ωρών για όλους και για όλες χωρίς μείωση των αποδοχών για ν’ ανοίξουν νέες θέσεις εργασίας. Κατάργηση της κυριακάτικης εργασίας, νομοθετική κατοχύρωση της Κυριακής Αργίας και ενίσχυση των μέτρων ελέγχου των εργοδοτών για την τήρηση της εργατικής νομοθεσίας.
- Αυξήσεις στους μισθούς, στα μεροκάματα και στις συντάξεις. Επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751€. Αύξηση στο 80% του κατώτατου μισθού και καταβολή του επιδόματος ανεργίας σε όλους τους ανέργους και για όλο το διάστημα της ανεργίας.
- Άμεση επαναφορά του αφορολόγητου στα 12.000 ευρώ, κατάργηση της φοροληστείας εργαζομένων και λαού. Φορολόγηση του κεφαλαίου και κατάργηση της φοροασυλίας του.
- Κατάργηση όλων των αντεργατικών, αντι-ασφαλιστικών και αντιλαϊκών νόμων. Δημόσια Καθολική Κοινωνική Ασφάλιση και όχι ιδιωτικοποίησή της. Μείωση των ορίων και των χρόνων εργασίας για πλήρη σύνταξη.
- Να
παραμείνουν υπό δημόσιο έλεγχο τα κοινωνικά αγαθά της Παιδείας, της Υγείας, της
Πρόνοιας, της Ασφάλισης, του Νερού, του Ρεύματος και των Συγκοινωνιών. Όχι στη
συρρίκνωση και εμπορευματοποίησή τους, όχι στην εκποίηση της δημόσιας
περιουσίας και στην τσιμεντοποίηση των ελεύθερων χώρων.
Στις 6 Μάη
συμμετέχουμε και απεργούμε όχι μόνο για εμάς που μπορούμε ακόμη να το
κάνουμε:
Απεργούμε για αυτούς που δεν
μπορούν να απεργήσουν, τους άνεργους, τους συνταξιούχους και την επόμενη γενιά,
τα παιδιά μας.
