Παρακολουθήσαμε την παρουσίαση του εξαιρετικού βιβλίου ¨Ένα μανιφέστο για το εργατικό δίκαιο¨ των K. Ewing-J.Hendy, σε σχολιασμό του λέκτορα του πανεπιστημίου του Μάντσεστερ Φ.Βέργη.
Ο K.Ewing έκανε μια αναδρομή στην (αρνητική)
εξέλιξη του εργατικού δικαίου στην Βρετανία από το 1979 μέχρι σήμερα, και τις επιπτώσεις
στους εργαζομένους. Ενώ ο J.Hendy αναφέρθηκε
σε προτάσεις και λύσεις απέναντι στην αντεργατική πραγματικότητα που βιώνουμε
σήμερα. Φυσικά δε θα μπορούσε να λείπει η αναφορά στο Brexit όταν στο
πάνελ συζητούν δύο από τους κορυφαίους εργατολόγους της Μ.Βρετανίας.
Ο Κ.Ewing χώρισε την ομιλία του
σε τρεις περιόδους
1979-1997, Θάτσερ:
Διάλυση υπουργείου εργασίας, αποδυνάμωση των συνδικάτων,
καταστρατήγηση του θεσμού των συλλογικών διαπραγματεύσεων, περιορισμός του
δικαιώματος στην απεργία.
Δύναμη του φιλελευθερισμού είναι η δύναμη της αγοράς, οι
εργαζόμενοι ακάλυπτοι απέναντι στις αγορές.
1997-2010, Τόνι Μπλερ, η περίφημη New Labour πολιτική των Εργατικών
στους οποίους είχαν εναποθέσει ελπίδες οι εργαζόμενοι.
Περίοδος κοινωνικού φιλελευθερισμού.
1.
Ενδυνάμωσε την φωνή των συνδικάτων μέσα στις επιχειρήσεις
(επιχειρησιακές συλλογικές συμβάσεις)
2.
Μείωσε την επισφάλεια της εργασίας, καθιέρωσε
ελάχιστο ωριαίο μισθό, ουσιαστικά όμως δεν πρόσφερε τίποτε ουσιαστικό στους εργαζόμενους
3.
Έδωσε δικαίωμα προσφυγών στην δικαιοσύνη αλλά με
τέτοια νομολογία που ουσιαστικά το μέτρο ήταν αναποτελεσματικό , ήταν σχεδιασμένο
να αποτύχει.
Συμπερασματικά λοιπόν, η New Labour πολιτική, δε σταμάτησε την κατρακύλα , απλά την
επιβράδυνε!
Για την περίοδο από το 2010 ως σήμερα βασικό
χαρακτηριστικό είναι η οικονομική αποδυνάμωση των συνδικάτων.
Οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας καλύπτουν μόλις το 32% του εργατικού δυναμικού, όταν το
1979 κάλυπταν το 82% των εργαζομένων!
Σχετικά με το Brexit, η τραγική ειρωνεία είναι ότι ήταν η Βρετανία που «μόλυνε» την ΕΕ ως προς το εργατικό δίκαιο και
εργατική πολιτική, και σήμερα οι υπέρμαχοι του Brexit επικαλούνται
τους κινδύνους από την επίδραση της ΕΕ στο Βρετανικό εργατικό δίκαιο. Η αλήθεια
είναι όμως πως αυτό που θα συμβεί είναι:
i.
Οι (ευνοϊκές για τους εργαζόμενους) ευρωπαϊκές οδηγίες δεν θα ισχύουν π.χ.
ωράριο εργασίας
ii.Οι
(ευνοϊκές για τους εργαζόμενους) αποφάσεις των ευρωπαϊκών δικαστηρίων δε θα
ισχύουν.
iii.Οι
θετικές εξελίξεις στην ευρωπαϊκή πολιτική δεν θα ισχύουν στην Βρετανία.
J.Hendy
1.Δημιουργία υπουργείου εργασίας
2.Τα ιδρύματα πλέον προτείνουν την επαναφορά των συλλογικών
διαπραγματεύσεων! Όχι για σοσιαλιστικούς_κοινωνικούς λόγους αλλά γιατί ο καπιταλισμός
τρέμει την αστάθεια, και η σταθερότητα στην εργασία θα επέλθει μέσω της επαναφοράς
των συλλογικών διαπραγματεύσεων. Αστειευόμενος έκανε λόγο για ένα είδος
ρεβιζιονισμού στο εργατικό δίκαιο.
3. Δημιουργία "εργοδικείου", ένα δικαστήριο για τις συλλογικές διαπραγματεύσεις.
4.Οι εργοδότες αντί να ανταγωνίζονται για τις μειώσεις
των μισθών, θα ανταγωνίζονται στις επενδύσεις και την καινοτομία, μιας και η
επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων θα μειώσει τις κοινωνικές ανισότητες.
Τα (αυξημένα) έσοδα των εργαζομένων πάνε στο κράτος μέσω της εφορίας και των ασφαλιστικών εισφορών.
Θα πρέπει να υπάρχει ένα πλαίσιο εργατικού δικαίου
,κοινωνική πολιτική, και ενδυνάμωση των εργαζομένων ώστε να αποφεύγουν την
εκμετάλλευση τους, ενώ έκανε αναφορά στη δημιουργία ενός εθνικού κοινωνικού φόρουμ στο οποίο συμμετέχουν κράτος, εργαζόμενοι, εργοδότες, και γίνονται προτάσεις από "τα κάτω" , τόνισε ο Φώτης Βέργης κλείνοντας το πρώτο μέρος της εκδήλωσης.