ΚΥΑ προπομπός ιδιωτικοποίησης νερού.

     Στις 24/05/2017 δημοσιεύεται στο ΦΕΚ 1751/Β η ΚΥΑ 135275  με θέμα: Έγκριση γενικών κανόνων κοστολόγησης και τιμολόγησης υπηρεσιών ύδατος. Μέθοδος και διαδικασίες για την ανάκτηση κόστους των υπηρεσιών ύδατος στις διάφορες χρήσεις του.

            Όπως με σαφήνεια διατυπώνεται σκοπός της ΚΥΑ είναι να εισάγει ενιαίους κανόνες  και μεθοδολογία κοστολόγησης και τιμολόγησης της χρήσης του νερού ανά την επικράτεια, έτσι ώστε  το συνολικό κόστος των υπηρεσιών ύδατος να ανακτάται από τα προσδιοριζόμενα  (κάθε χρόνο επικαιροποιημένα)  τιμολόγια των παρόχων προς τον τελικό χρήστη.   

          Αν και στο 1^ο άρθρο, αναφέρεται ως σκοπός του νέου ρυθμιστικού πλαισίου  το «να διασφαλίζεται ο συνταγματικά κατοχυρωμένος δημόσιος χαρακτήρας του νερού ως κοινωνικό αγαθό απολύτως απαραίτητο για τη διαβίωση του ανθρώπου», η μεθοδολογία και οι διαδικασίες που εισάγονται ακυρώνουν τα παραπάνω.

         Σύμφωνα με το νέο πλαίσιο ο  πολίτης  δε δικαιούται παροχή υπηρεσιών κοινής ωφέλειας από δημόσιους φορείς προκειμένου να έχει πρόσβαση στο δημόσιο , κοινωνικό αγαθό που λέγεται νερό. Αντί αυτού,  όχι μόνο πρέπει να πληρώνει μέχρι κεραίας το κόστος του όποιου παρόχου υπηρεσιών νερού, αλλά θα φορολογείται εκ νέου και συνεχώς, για τις σχετικές με το νερό υποδομές, με νέο «πράσινο» χαράτσι, που το ύψος του αποφασίζει η δημόσια διοίκηση  και επιβάλλεται και σαν πάγια χρέωση και σαν ποσοστό επί των κυβικών που καταναλώνει, το λεγόμενο περιβαλλοντικό τέλος.

      Ποιοί όμως είναι οι πάροχοι υπηρεσιών νερού; Στο άρθρο 3 πληροφορούμαστε ότι εκτός των δημόσιων και δημοτικών φορέων, των νομικών προσώπων ιδιωτικού δικαίου και των δημοτικών επιχειρήσεων ύδρευσης και αποχέτευσης, πάροχοι είναι και λοιποί φορείς που δεν κατονομάζονται. Το ίδιο στο άρθρο 8, όπου ορίζεται ότι πάροχοι υπηρεσιών ύδρευσης και αποχέτευσης,  εκτός των ΔΕΥΑ των Δήμων και των ίδιων των ΟΤΑ α βαθμού, είναι και λοιποί φορείς που παρέχουν νερό ύδρευσης στους τελικούς χρήστες. Το ίδιο στο άρθρο 10, όπου ορίζεται ότι πάροχοι για υπηρεσίες ύδατος για αγροτική χρήση εκτός των παραπάνω μπορεί να είναι λοιποί φορείς που παρέχουν νερό στον τελικό χρήστη. Στο άρθρο 16, παρ. 2, ξεκαθαρίζεται ότι στις περιπτώσεις ιδιωτικών συλλογικών δικτύων παροχής υπηρεσιών ύδατος, οι κανόνες κοστολόγησης και τιμολόγησης αντιμετωπίζονται με ανάλογο τρόπο όπως στις συμβάσεις παραχώρησης.

         Οι μεγαλύτεροι πάροχοι υπηρεσιών νερού ύδρευσης και αποχέτευσης στη χώρα, ΕΥΔΑΠ ΑΕ και ΕΥΑΘ ΑΕ που ρητά κατονομάζονται στα παραπάνω άρθρα, είναι πολυμετοχικές εταιρείες εισηγμένες στο χρηματιστήριο, το δε ποσοστό συμμετοχής του δημοσίου σ αυτές έχει περάσει στο υπερταμείο προκειμένου να πουληθεί σε επενδυτές, για να χρηματοδοτήσει το απύθμενο πηγάδι που λέγεται δήθεν χρέος.

           Συμπερασματικά όπως γίνεται φανερό από τον ορισμό των παρόχων υπηρεσιών νερού, καθόλου δεν διασφαλίζεται ο δημόσιος χαρακτήρας αυτών των υπηρεσιών. Όχι απλά ανοίγει πόρτα αλλά θεσμοθετείται η δυνατότητα πλέον, οποιοσδήποτε ιδιωτικός φορέας να παρέχει  υπηρεσίες  χρήσης νερού, με απλά λόγια  η ΚΥΑ προχωρά  τη σχεδιαζόμενη ιδιωτικοποίηση του νερού.

           Ο κάθε πάροχος είναι υπόχρεος να χρησιμοποιεί συγκεκριμένη μεθοδολογία για να προσδιορίσει το κόστος των υπηρεσιών νερού που περιλαμβάνει π.χ. το κόστος τόκων για δανειακά κεφάλαια ή την εύλογη ετήσια απόδοση των κεφαλαίων στην περίπτωση πολυμετοχικής εταιρείας.  Η τιμολόγηση του νερού από το φορέα υποχρεούται να ακολουθεί ένα βασικό κανόνα: την ανάκτηση του κόστους από τη χρέωση στον τελικό καταναλωτή.

            Με απλά λόγια: Ακόμα κι αν ο πάροχος είναι δημόσιος ή υπο δημόσιο έλεγχο φορέας θα χρησιμοποιεί υποχρεωτικά λογιστικό μοντέλο υπολογισμού του κόστους που μετατρέπει το νερό από κοινωνικό αγαθό σε εμπόρευμα και την υπηρεσία νερού από υπηρεσία κοινής ωφέλειας σε εμπορική επιχειρηματική δραστηριότητα.

         Με απλά λόγια: εμείς θα χρηματοδοτούμε τα επενδυτικά σχέδια του παρόχου προκειμένου να μπορεί να παρέχει υπηρεσίες νερού. Είναι η εφαρμογή των ίδιων χρηματοδοτικών μοντέλων που ισχύουν για τις εταιρείες που ανέλαβαν τους εθνικούς αυτοκινητόδρομους, όπου την υλοποίηση των έργων θα πληρώνουν οι πολίτες που θα τους χρησιμοποιούν (μέσω των χρεώσεων στους σταθμούς διοδίων).

            Όσον αφορά το κοινωνικό πρόσημο των νέων τιμολογίων, στις διατάξεις της ΚΥΑ αποσαφηνίζεται ότι η δυνατότητα εφαρμογής μειωμένου τιμολόγιου δεν μπορεί να γίνει σε βάρος της επιδιωκόμενης πλήρους ανάκτησης κόστους.Τό μειωμένο τιμολόγιο που μπορεί να ισχύει π.χ. για τον άπορο (ποιό θεωρείται άραγε το όριο φτώχιας όταν για εισόδημα  5.686 ευρώ ο πολίτης πληρώνει φόρο;)  ή την πυροσβεστική, θα ισχύει με τους εξής απαράβατους όρους: πρώτον “δεν πρέπει να ανατρέπεται η λειτουργία της τιμής ως μέσου αποτροπής της σπατάλης νερού και δεύτερον ”πιθανά κενά που θα προκύψουν λόγω της εφαρμογής ειδικών τιμολογίων, θα καλύπτονται από τους υπόλοιπους χρήστες ύδατος του παρόχου”. Τόσο κοινωνική πολιτική πια, δεν αντέχεται.

             Η θέσπιση “οροφής” σε σχέση με το ύψος των αυξήσεων στην ΚΥΑ, δεν σημαίνει τίποτα καλό, αφ ενός γιατί αλλάζει ανά πάσσα στιγμή με μία απλή τροποποίηση, αφ ετέρου γιατί φυσικά,  για τη μετάβαση στο νέο πλαίσιο απαιτείται προσαρμογή προκειμένου να χρυσωθεί το χάπι και να καθησυχαστούν οι αντιδράσεις. Αυτό δεν ανατρέπει την ουσία της ΚΥΑ.

           Τέλος, θα αναφέρω δύο παραδείγματα για να γίνει κατανοητό τι σημαίνει η εφαρμογή του   περιβαλλοντικού τέλους για τους  χρήστες.

         Στην περίπτωση της  ύδρευσης στα νησιά του Νότιου Αιγαίου, Κυκλάδες και Δωδεκάνησα, οι πάροχοι χρησιμοποιούν την τεχνολογία των αφαλατώσεων θαλασσινού νερού ως βέλτιστη λύση για την ικανοποίηση των αυξημένων (λόγω και της τουριστικής ανάπτυξης) αναγκών σε νερό στα νησιά, όπου κατά κανόνα το ισοζύγιο των υδατικών πόρων- αναγκών σε νερό, είναι ελλειματικό λόγω της λειψυδρίας που  υφίσταται. Το έτσι κι αλλιώς υψηλό κόστος παραγωγής νερού με αυτή την τεχνολογία, θα επιβαρυνθεί ακόμα περισσότερο με την προσθήκη του περιβαλλοντικού κόστους που τελικά θα κληθούν να πληρώνουν οι νησιώτεςπου χρησιμοποιούν θαλασσινό νερό. Να σημειώσουμε ότι μέχρι τώρα, η λειτουργία των αφαλατώσεων επιδοτείται,  γιατί αλλιώς ο καταναλωτής νησιώτης θα επιβαρυνόταν υπέρογκα από τις υψηλές χρεώσεις, έχοντας ήδη να αντιμετωπίσει ένα υψηλότερο κόστος διαβίωσης λόγω  της νησιωτικότητας.

       Με τα νέα δεδομένα το περιβαλλοντικό κόστος υπάρχει, θα υπολογιστεί και θα προστίθεται στους λογαριασμούς επειδή η οικολογική κατάσταση των παράκτιων υδάτων χαρακτηρίζεται άγνωστη στο διαχειριστικό σχέδιο, με άλλα λόγια επειδή δεν έχουμε αρκετές πληροφορίες για αυτά τα οικοσυστήματα. Το περιβαλλοντικό τέλος δηλαδή δεν αντιπροσωπεύει ένα περιβαλλοντικό κόστος, ένα καταγγραμένο περιβαλλοντικό αποτύπωμα αλλά την πιθανότητα να υπάρχει.  Έτσι  οι ήδη σε μειονεκτική θέση λόγω ελλειμματικών συνθηκών όσον αφορά το  φυσικό πόρο νερό νησιώτες, θα τιμωρούνται ( με νέο γενναίο χαράτσωμα) χωρίς καν ευκρινή λόγο.

               Το ίδιο ισχύει για τον αγρότη είτε υπάρχει πάροχος αρδευτικού νερού , είτε χρησιμοποιεί λόγω έλλειψης συλλογικού δικτύου, κατά κανόνα δηλαδή στο Ν. Αιγαίο, ιδιωτική γεώτρηση (που επωμιζόμενος το σχετικό κόστος έχει νομίμως διανοίξει, λειτουργεί και ρευματοδοτεί).      

        Έτσι ο παραγωγός που ασκεί αγροτική δραστηριότητα σε μειονεκτικές συνθήκες, όταν ένας από τους συντελεστές παραγωγής είναι ανεπαρκής – βλέπε υπόγεια ύδατα που η χημική τους κατάσταση είναι επηρεασμένη από αυτή τη δραστηριότητα, π.χ. υψηλή αγωγιμότητα, νιτρορύπανση- θα κληθεί να πληρώνει περιβαλλοντικά τέλη, οξύνοντας τη δυσμενή ήδη και άνιση θέση από την οποία δραστηριοποιείται έναντι των υπολοίπων, με τελικό αποτέλεσμα άλλο ένα πλήγμα στην αγροτική παραγωγή και τελικά τον εξαναγκασμό του αγροτικού κόσμου να εγκαταλείψει την  παραγωγική δραστηριότητα και να στραφεί   σε άλλους τομείς.

         Μα καλά θα πει κανείς, αυτά τα τέλη είναι σχεδιασμένα να λειτουργήσουν απόλυτα ανταποδοτικά για τους χρήστες νερού, αφού μέσω του Πράσινου Ταμείου στο οποίο  πηγαίνουν, θα χρηματοδοτούν δράσεις βελτίωσης, αποκατάστασης και υποδομών σχετικών με προβλήματα υδατικών πόρων. 

     Η απάντηση είναι απλή και ξεκάθαρη: πρώτον όλοι υπερφορολογούμαστε σήμερα, πληρώνουμε μέσω άμεσων και έμμεσων φόρων ήδη πάρα πολλά. Το ότι η φορολογία επιβάλεται για να χρηματοδοτεί (με εργαλείο το χρέος) το τραπεζικό και όχι μόνο κεφάλαιο με τον ιδρώτα του κόσμου της δουλειάς, και όχι για κοινωνικές υποδομές είναι αποτέλεσμα της νεοφιλελεύθερης πολιτικής που ακολουθείται. 

         Δεύτερον: το Πράσινο ταμείο είναι κι αυτό μια αμαρτωλή σκανδαλώδης ιστορία αδιαφάνειας σχετικά με το που έχουν κατευθυνθεί οι πόροι του, τι έργα έχει χρηματοδοτήσει από την ίδρυση του μέχρι τώρα και ακόμη πιο σκανδαλωδώς στα μνημονιακά χρόνια που ζούμε. Για του λόγου το αληθές ο καθένας μπορεί να βρεί τα σχετικά οικονομικά στοιχεία από την επιτροπή παρακολούθησης και ελέγχου του κυβερνητικού έργου της Βουλής.  Όπως και άλλοι πόροι των εργαζόμενων, βλέπε ειδικές εισφορές αλληλεγγύης, κατευθύνονται στο άπατο πηγάδι του δήθεν δημόσιου χρέους.

               Ακόμα και στην περίπτωση που όπως περιγράφεται στην ΚΥΑ, από το πράσινο ταμείο θα χρηματοδοτούνται τα προβλεπόμενα συμπληρωματικά μέτρα των διαχειριστικών, για να γίνει αυτό πρέπει να προηγηθούν πλήθος μελετών που θα τα συγκεκριμενοποιούν σαν έργα, άλλες που θα τα κοστολογούν, και μετά εργολαβίες εκτέλεσης τους. Ο ρυθμός εξέλιξης αυτών των διαδικασιών αφορά δεκαετίες  μπροστά. Είναι χαρακτηριστικό ότι ενώ βρισκόμαστε στην πρώτη αναθεώρηση των διαχειριστικών ούτε τα βασικά μέτρα δεν έχουν προχωρήσει. Με άλλα λόγια τα παιδιά των σημερινών αγροτών είναι θέμα αν θα δούν κάποιο μέτρο να εφαρμόζεται. Πολύ πριν όμως θα έχουν εγκαταλέίψει την αγροτική παραγωγή. 

            Μη βιάζεται κανείς να πει ότι μέχρι να οργανωθεί το νέο σύστημα υπάρχει χρόνος. Η ΚΥΑ προβλέπει ότι η κοστολόγηση από τους παρόχους  πρέπει να έχει γίνει μέχρι το τέλος του 2017, ενώ η επιβολή των περιβαλλοντικών τελών αμέσως μετά την πρώτη αναθεώρηση των διαχειριστικών σχεδίων, δηλαδή η εφαρμογή του νέου πλαισίου ξεκινά υποχρεωτικά το 2018.

        Δεν υπάρχει χρόνος λοιπόν, στο χέρι μας είναι να μην αφήσουμε να πραγματοποιηθούν αυτά τα σχέδια, αν κινητοποιηθούμε.

  Της 'Εμμυς Μπαξοπούλου Γεωπόνος-  Επιστήμης Τροφίμων   

Τι γεννάει την αυταπάρνηση;

    Τι κάνεις όταν το κεντρικό αντλιοστάσιο που τροφοδοτεί την Θεσσαλονίκη με το νερό του Αλιάκμονα παίρνει φωτιά; Όταν ξέρεις ότι μεγάλο μέρος της πόλης θα μείνει χωρίς νερό, αναλαμβάνεις την ευθύνη να βοηθήσεις ή  απολαμβάνεις την Κυριακή σου με την οικογένεια σου; Είναι η κατάλληλη ώρα να θυμηθείς τα όσα σου «σέρνανε» την περίοδο του παγετού για σένα, τα παιδιά σου και τρεις γενιές πίσω; Και ας έδωσες και τότε τον καλύτερο εαυτό σου, και ας ξεπάγιασες με 18 ώρες συνεχόμενης εργασίας, και ας έμεινε και το δικό σου σπίτι χωρίς νερό. Μήπως είναι μια ευκαιρία να δικαιώσεις τις εμμονές του καθενός που για όλα του φταίει το Δημόσιο; Πότε ήταν η τελευταία φορά που αναγνωρίστηκε ο κόπος σου; Που τελειώνει το φιλότιμο και που αρχίζει ο επαγγελματισμός; Αυτή η ριμάδα η "πλάτη" πόσο βάρος να σηκώσει; Και όταν το σηκώσει γιατί μετά σε ξεχνάνε; Γιατί να σε θεωρούν σίγουρο και να λιβανίζουν αυτούς που ζούνε εις βάρος των άλλων;  Τι κάνεις λοιπόν;  

   Τίποτα! Δεν σκέφτεσαι, απλά προχωράς σε αυτό τον δρόμο που τα πόδια σου έχουν μάθει να πηγαίνουν μόνα τους, μηχανικά, τον δρόμο της ευθύνης, της υπομονής και της αποτελεσματικότητας.

Ετοιμάζεις εργαλεία, μιλάς στα τηλέφωνα για να ενημερωθείς για την κατάσταση, πριν κλείσεις την πόρτα πετάς και ένα «δε ξέρω τι ώρα θα γυρίσω» για να έχεις μια έννοια λιγότερη, να μην ανησυχούν όσοι μένουν πίσω.

    Τα λάδια των μετασχηματιστών όσο φιλικά στο περιβάλλον και να είναι – που δεν είναι- γίνονται τοξικά δηλητήρια όταν καίγονται,εσύ τα εισέπνευσες. Σε ένα φλεγόμενο περιβάλλον που οι υψηλές θερμοκρασίες έχουν λιώσει  τα σίδερα και έχουν καταστρέψει εξωτερικούς τοίχους, εσύ πρέπει να είσαι έτοιμος μόλις φύγει η πυροσβεστική να δώσεις λύση για να μην μείνει ο κόσμος χωρίς νερό.

Ανάμεσα σε άμορφες μάζες καλωδίων και μονώσεων πρέπει να δεις τι μπορείς  να σώσεις για να ξαναπάρει μπροστά το αντλιοστάσιο. Και πήρε! Στις τέσσερις τα ξημερώματα, σε λιγότερο από 18 ώρες κατάφερες να ξεκινήσεις και πάλι την υδροδότηση.   Χωρίς ξεκούραση, χωρίς διάλειμμα, χωρίς άλλη σκέψη στο μυαλό, σε μια σιωπηλή εκτέλεση άλλης μιας ειδικής αποστολής. Παράλληλα, αυτές τις ώρες η υπόλοιπη πόλη κινούνταν κανονικά στους ρυθμούς της, χωρίς να καταλάβει πως αλλάζουν οι ροές των νερών στο Δίκτυο.

    Τώρα αρχίζει για σένα η πιο δύσκολη διαδικασία, αυτή της πλήρους αποκατάστασης, να γίνουν όλα όπως πριν. Λίγες ώρες ξεκούρασης, ένα μπάνιο και πρωί πρωί καταγραφή, υλικά, παραγγελίες, και φυσικά καταθέσεις, χαρτιά, σαν να μην ξενύχτησες το προηγούμενο βράδυ, σαν να πήγες εκείνη την εκδρομή που είχες προγραμματίσει... 

   Πέρα από τα αυτονόητα, πέρα από το καθήκον, τι είναι αυτό που γεννάει την αυταπάρνηση; Τι είναι αυτό που παραμερίζει προσωπικές δύσκολες στιγμές Μνήμης ώστε να επικεντρώνεσαι στο στόχο;

    Όσες υπερωρίες, όσα ρεπό, όσα επιδόματα και αν προβλέπονται κάποια πράγματα δεν τιμολογούνται, την ώρα της μάχης θέλεις ένα πιστό στρατιώτη δίπλα σου που να ξέρεις ότι θα πέσει χωρίς δεύτερη σκέψη.

    Τα θερμά μας συγχαρητήρια στους συναδέλφους που για άλλη μια φορά σε μια έκτακτη ανάγκη κατάφεραν να αποκαταστήσουν την υδροδότηση στη Θεσσαλονίκη.

Μέτωπο κατά της ένταξης στο υπερταμείο και πώλησης του 23% της ΕΥΑΘ

Της Α.Καρολιδου (voria.gr) 
http://www.voria.gr/article/kirizoglou-dimosio-agatho-to-nero-se-dimosio-elegcho


Τρία χρόνια μετά το δημοψήφισμα για το νερό, φορείς αντιδρούν στην πώληση του 23% και την ένταξη της ΕΥΑΘ ΑΕ στο Υπερταμείο.
Οι εργαζόμενοι της ΕΥΑΘ ΑΕ, η κίνηση SOSτε το Νερό αλλά και η Περιφερειακή Ένωση Δήμων Κεντρικής Μακεδονίας, σήμερα, που ψηφίζεται στην Ολομέλεια της Βουλής το πολυνομοσχέδιο του νέου μνημονίου, ζητούν την εξαίρεση της ΕΥΑΘ από το Υπερταμείο αλλά και την μη πώληση του 23% σε ιδιώτη.
Κατά μία απρόβλεπτη σύμπτωση, το πολυνομοσχέδιο που βάζει την ΕΥΑΘ στο Υπερταμείο, ψηφίζεται στην 3η επέτειο του Δημοψηφίσματος για το Νερό, που είχε διεξαχθεί στις 18/5/2014, όταν με συντριπτική πλειοψηφία, 213.000 Θεσσαλονίκεις, είχαν ταχθεί κατά της πώλησης της ΕΥΑΘ.
«Το νερό είναι δημόσιο αγαθό και πρέπει να μείνει σε δημόσιο έλεγχο, δεν πρέπει να εμπορευματοποιείται. Η Αυτοδιοίκηση, έχει την ίδια σταθερή θέση στο θέμα, με αυτήν που είχε πριν τρία χρόνια, όταν έγινε το δημοψήφισμα. Η κυβέρνηση είναι αυτή που άλλαξε θέση», είπε ο πρόεδρος της ΠΕΔ Κ. Μακεδονίας και δήμαρχος Αμπελοκήπων κ. Λάζαρος Κυρίζογλου, ο οποίος εκπροσώπησε την Ένωση σε συνέντευξη Τύπου που έδωσαν εκπρόσωποι του Σωματείου Εργαζομένων (ΣΕΕΥΑΘ) και της κίνησης SOSτε το Νερό.
«Η ΠΕΔ έχει ομόφωνα αποφασίσει ότι η ΕYAΘ πρέπει να παραμείνει σε δημόσιο έλεγχο και να μην προχωρήσει η ιδιωτικοποίησή της. Συνεχίζουμε να υποστηρίζουμε αυτή την θέση γιατί δεν υπάρχει κανένα σοβαρό επιχείρημα υπέρ της πώλησης, που να αποδεικνύει ότι ο καταναλωτής θα έχει καλύτερο, φθηνότερο νερό και καλύτερες υπηρεσίες», πρόσθεσε ο κ. Κυρίζογλου.
Ο πρόεδρος της ΠΕΔ Κ. Μακεδονίας υποστήριξε ότι ο λόγος που θέλουν να πουλήσουν το 23% της ΕΥΑΘ είναι επειδή πρόκειται για κερδοφόρα ΔΕΚΟ που θα προσελκύσει επενδυτικό ενδιαφέρον. Διαφορετικά, η εταιρεία, σαν δημόσια, μπορεί από μόνη της «το καλό να το κάνει καλύτερο».
«Το νερό δεν είναι αστικές συγκοινωνίες», υπογράμμισε ο κ. Κυρίζογλου, αφήνοντας περιθώρια να ερμηνευτεί μία ενδεχόμενη διαφορετική στάση της Αυτοδιοίκησης στο θέμα εμπλοκής ή μη στο φορέα διαχείρισης του δημόσιου αγαθού.
Η ΠΕΔ, κατέληξε, θα συνεργαστεί με όλους τους φορείς με τους οποίους συγκλίνουν οι απόψεις της για το νερό ενώ θα συζητηθεί εσωτερικά το πως θα κινηθεί εν όψει περαιτέρω ιδιωτικοποίησης από τη στιγμή μάλιστα που πολλές ιδιωτικές επιχειρήσεις ύδρευσης στην Ευρώπη και παγκόσμια, επιστρέφουν σε δημοτική ή κρατική διαχείριση.
Το λόγο πήρε ο πρόεδρος της ΣΕΕΥΑΘ κ. Γιώργος Αρχοντόπουλος ο οποίος υποστήριξε ότι η κυβέρνηση θα προχωρούσε στην πλήρη ιδιωτικοποίηση της ΕΥΑΘ ΑΕ, αν δεν είχε υπάρξει η απόφαση 1906/2014 του ΣτΕ, καθώς τα δύο τελευταία χρόνια δεν ανέλαβε καμία δράση για να παρέμβει στην πώληση του 23%. Αντίθετα, «αναμένεται να ανακοινωθεί ο σύμβουλος για την πώληση του 23% της ΕΥΑΘ».
«Στην Ευρώπη και ειδικότερα στη Γαλλία, 40 επιχειρήσεις ύδρευσης που ήταν σε διαχείριση ΣΔΙΤ, επέστρεψαν σε δημόσιο έλεγχο με πιο πρόσφατη την περίπτωση της Νίκαιας, ενώ σε διαπραγμάτευση βρίσκεται και η πόλη της Στουτγάρδης. Σε παγκόσμιο επίπεδο, οι επιχειρήσεις που επέστρεψαν σε κρατική ή δημοτική διαχείριση τα τελευταία χρόνια, είναι 240».
Όπως τονίσθηκε η αξία του 23% της ΕΥΑΘ ΑΕ, σύμφωνα με τη σημερινή τιμή της μετοχής εκτιμάται στα 30-35 εκατ ευρώ, όταν η εταιρεία έχει ετήσια κέρδη κοντά στα 14 εκατομμύρια και πάνω από 50 εκατ αποθεματικά.
Σημειώνεται ότι το Σωματείο έχει προσφύγει κατά της ένταξης της ΕΥΑΘ στο Υπερταμείο και η υπόθεση πρόκειται να συζητηθεί τον Οκτώβριο.
Για το SOSτε το Νερό, όχι μόνο δεν πρέπει να πωληθεί το 23% της ΕΥΑΘ AE, αλλά η εταιρεία θα πρέπει να βγει από το Χρηματιστήριο, καθώς σύμφωνα με το Σύνταγμα το «νερό είναι δημόσιο αγαθό αλλά και δικαίωμα» και κανένα δικαίωμα δεν είναι στο ταμπλό του Χρηματιστηρίου, όπως είπε ο κ. Νίκος Καμπούρης.
«Η ΕΥΑΘ δεν πρέπει να διανέμει κέρδη σε μετόχους, να μη μπαίνουν σε τσέπες ιδιωτών αλλά ούτε και του δημοσίου. Τα κέρδη της Εταιρείας πρέπει να επενδύονται σε αυτή και να επιστρέφουν σαν όφελος στους πολίτες. Σήμερα διαπιστώνουμε», πρόσθεσε, «μετά τους αγώνες τόσον χρόνων, ότι πρέπει να ξαναστήσουμε το μέτωπο του νερού».

Πηγή: http://www.voria.gr/article/kirizoglou-dimosio-agatho-to-nero-se-dimosio-elegcho

"Δημόσιος έλεγχος"," Συνταγματική Αναθεώρηση" και άλλες χαρούμενες ιστορίες!

 Ημέρα κινητοποιήσεων η Παρασκευή για τους εργαζόμενους της ΕΥΑΘ και τα κινήματα της Θεσσαλονίκης, με αφορμή την κατάληξη του διαγωνισμού του ΤΑΙΠΕΔ για τον σύμβουλο αποκρατικοποίησης της εταιρείας.

Η ημέρα ξεκίνησε δυναμικά, με τους εργαζόμενους να διακόπτουν συνάντηση της SUEZ με την διοίκηση της ΕΥΑΘ στα γραφεία της εταιρείας. Μάλιστα τους προσφέραμε κ ως «ενθύμιο», ένα μπλουζάκι  του  SOSte to Nero, από το Δημοψήφισμα του Νερού για να τους θυμίσουμε το μεγάλο ΟΧΙ που είπαν 220.000  Θεσσαλονικείς στην ιδιωτικοποίηση της ΕΥΑΘ.

 'Hταν τουλάχιστον προκλητικό, την ημέρα των κινητοποιήσεων μας, οι υποψήφιοι αγοραστές της ΕΥΑΘ να βρίσκονται στις εγκαταστάσεις της. Παράλληλα, η κίνηση αυτή της SUEZ, αποδεικνύει τον συγχρονισμό της με τις αποφάσεις του ΤΑΙΠΕΔ και τις επιλογές της κυβέρνησης. Πόσο συμπτωματικό είναι το γεγονός ότι επισκέφθηκε την Θεσσαλονίκη μόλις δύο μέρες μετά την λήξη της διορίας για την επιλογή των συμβούλων αποκρατικοποίησης;  Αφού η κυβέρνηση δεν πρόκειται να πουλήσει το νερό, και αφού θα γίνει Συνταγματική Αναθεώρηση για την προστασία από την ιδιωτικοποίηση, τι γυρεύει η αλεπού στο παζάρι; Εξακολουθούν να πιστεύουν κάποιοι ότι πρόκειται να υπάρξει «δημόσιος έλεγχος» σε ΕΥΑΘ-ΕΥΔΑΠ;

Επειδή ακριβώς, η πραγματικότητα διαψεύδει και τις καλύτερες προθέσεις, πραγματοποιήσαμε τρίωρη στάση εργασίας μαζί με κινήματα της πόλης μας και ενεργούς πολίτες. 

Οι βαρόνοι του νερού - μετά από  πρόσκληση των κυβερνήσεων πάντα-δεν έρχονται για να κάνουν κοινωνική πολιτική με το νερό, αλλά για να κερδίσουν περισσότερα από τις ανάγκες μας. Το κοινωνικό τιμολόγιο της ΕΥΑΘ είναι το καλύτερο σε εθνικό επίπεδο - και ένα από τα καλύτερα στην Ευρώπη- προσφέροντας ακόμη και ΔΩΡΕΑΝ νερό στους συμπολίτες μας που έχουν ανάγκη.  Αν όχι για εμάς, τουλάχιστον ως μια ελάχιστη πράξη αλληλεγγύης για τους ανθρώπους αυτούς, οφείλουμε να υπερασπιστούμε τον Δημόσιο και Κοινωνικό χαρακτήρα της ΕΥΑΘ, και θα το κάνουμε!   

Το ΤΑΙΠΕΔ ξεπουλάει και η κυβέρνηση μιλάει για "δημόσιο έλεγχο"!

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Σ Η

Συναδέλφισσες, Συνάδελφοι,

Παρά τις διαβεβαιώσεις  (και αυτής) της κυβέρνησης ότι το νερό δεν πωλείται, η διαδικασία αποκρατικοποίησης συνεχίζεται κανονικά. Σήμερα 3 Μάη ολοκληρώνεται η διαδικασία υποβολής προσφορών για την επιλογή του συμβούλου του ΤΑΙΠΕΔ για την ιδιωτικοποίηση της ΕΥΑΘ.

Σε τέσσερις μήνες θα πρέπει να κατατεθεί ο τρόπος ξεπουλήματος των νερών της Θεσσαλονίκης. Μετά το Λιμάνι, και προχθές την ΕΛΒΟ, η ΕΥΑΘ είναι το τελευταίο «ασημικό» που απέμεινε σε αυτήν την πόλη. Ο θλιβερός απολογισμός της κυβέρνησης κατά την  αποχώρηση της, δεν θα πρέπει να περιλαμβάνει το νερό στα «κατορθώματα» της, δεν θα επιτρέψουμε να πουλήσουν την ίδια την Ζωή.

 Οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ Θεσσαλονίκης, φαίνεται πως θέλουν να κουβαλούν το στίγμα ότι κατάφεραν, αυτό  που  δεν κατάφεραν οι προηγούμενοι με τόσες προσπάθειες: να χαρίσουν το νερό της πόλη μας σε πολυεθνικές!

Χρέος μας είναι να διαφυλάξουμε αυτό που οι κυβερνήσεις κρίθηκαν κατώτερες των περιστάσεων να πράξουν. Χρέος μας να  φροντίσουμε ώστε όλοι οι συμπολίτες μας να έχουν πρόσβαση  σε φθηνό και ποιοτικό νερό, το νερό είναι Ανθρώπινο Δικαίωμα!

Σας καλούμε να συμμετέχετε στην τρίωρη στάση  εργασίας την Παρασκευή 5 Μαΐου  11:30 με 14:30 με συγκέντρωση στα γραφεία της ΕΥΑΘ Εγνατίας 127, στο σιντριβάνι.