Πριν μερικές ημέρες ο
πρωθυπουργός διακήρυξε την πώληση του 24% της ΕΥΑΘ μέσω του ΤΑΙΠΕΔ, θυγατρικής
της ΕΕΣΥΠ (Υπερταμείο).
Θα μπορούσε να θεωρηθεί ως «μια
δήλωση μεταξύ των άλλων», σε μια
μακροσκελή ομιλία του στο 4ο EU-Arab world summit που είχε ως βάση την ανάπτυξη και την
οικονομία, αλλά φαίνεται πως δεν είναι τόσο απλό.
Είχαν προηγηθεί ένα μήνα πριν οι δηλώσεις του Μ.Παπαδημητρίου και
της Μ.Σπυράκη, βουλευτή και ευρωβουλευτή της Νέας Δημοκρατίας αντίστοιχα,
οι οποίες αφορούσαν το «απαράδεκτα φτηνό νερό» και την «είσοδο των
ιδιωτών στη συντήρηση του δικτύων ύδρευσης λόγω διαρροών».
Καθόλου τυχαία και η δήλωση του
CEO της ΕΥΔΑΠ κ.Σαχίνη στις 23/10 για παραμονή
του 50% της εταιρείας υπό δημόσιο έλεγχο, προφανώς για να προλάβει τις αντιδράσεις
από την πώληση του 11% που ετοιμάζεται για πώληση μέσω του ΤΑΙΠΕΔ. Το επόμενο
χρονικό διάστημα θα αποκαλύψει αν μεταξύ των άλλων, στόχος των νέων CEO των εταιρειών ύδρευσης είναι η
δημιουργία προυποθέσεων για την πώληση του νερού σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
Οι δηλώσεις του πρωθυπουργού λοιπόν μόνο
τυχαίες δεν ήταν, έρχονται να επισφραγίσουν το κλίμα που δημιούργησαν οι βουλευτές του,
και ο CEO της ΕΥΔΑΠ, οι οποίοι ως λαγοί των
πολυεθνικών έστρωσαν το έδαφος.
Όπως φαίνεται βαδίζουμε με τον
πιο επίσημο τρόπο στην τρίτη προσπάθεια ιδιωτικοποίησης του νερού, μόνο που
αυτή την φορά η προσέγγιση είναι διαφορετική: Επιχειρείται ένας πλάγιος τρόπος
που πιθανόν θα παρουσιαστεί ως ένα ΣΔΙΤ, μια συνεργασία με στρατηγικό επενδυτή
προσπαθώντας να λειάνουν τις αντιδράσεις των πολιτών. Οι ίδιες οι πολυεθνικές
εδώ και αρκετό καιρό έχουν βάλει στην ατζέντα τους όρους όπως «δικαίωμα στο
νερό», «προσβασιμότητα για όλους», «προστασία των υδάτινων αποθεμάτων», όρους
που μέχρι χθες χρησιμοποιούσε αποκλειστικά το κίνημα του νερού.
Πραγματοποιείται λοιπόν μια αντεπίθεση καλυμμένη πίσω από ένα προσωπείο
κοινωνικής ευαισθησίας. Η δίψα των επενδυτών για περισσότερα κέρδη ακόμη και
εκμεταλλευόμενοι την ανθρώπινη ανάγκη για επιβίωση- το νερό- είναι ακόρεστη. Αυτό που μας είναι ακατανόητο είναι η εμμονή της
κυβέρνησης σε μια πολιτική που εκτός του ότι έχει αποτύχει σε διεθνές επίπεδο,
έχει δημιουργήσει πολύ σοβαρές αντιδράσεις και στο εσωτερικό της χώρας,
αντιδράσεις από κάθε πολιτικό χώρο, δημιουργώντας ουσιαστικά ένα υπερκομματικό
μέτωπο.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα ότι στις ευρωεκλογές του 2014, τα δύο κόμματα
ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ είχαν μαζι 140.000 σταυρούς
στην Α΄Θεσσαλονίκης, όταν μια εβδομάδα νωρίτερα, 213.000 Θεσσαλονικείς ψήφισαν
κατά της ιδιωτικοποίησης της ΕΥΑΘ, στο Δημοψήφισμα του Νερού. Γιατί το κάνουν λοιπόν; Μας είναι ακατανόητο ακόμη και
σε επίπεδο Υπερταμείου το γεγονός ότι ενώ στο χαρτοφυλάκιο του έχει ελάχιστες
κερδοφόρες επιχειρήσεις (ΕΥΔΑΠ-ΕΥΑΘ) εντούτοις, συναινεί όπως φαίνεται στο
ξεπούλημα των θυγατρικών του (από μια άλλη θυγατρική του, το ΤΑΙΠΕΔ) μειώνοντας
τα εξασφαλισμένα έσοδα του μέσω των μερισμάτων.
Φαίνεται πως η κυβέρνηση είναι
αποφασισμένη να προχωρήσει, ξέρει πως θα της κοστίσει πολιτικά γι’αυτό και η βιασύνη
να γίνει τώρα, στην αρχή της τετραετίας, ίσως για να ξεχαστεί μέχρι τις
επόμενες εκλογές.
Καλούμε τους τοπικούς βουλευτές
της κυβέρνησης να ξεκαθαρίσουν την στάση τους απέναντι στην πώληση της ΕΥΑΘ. Επιχειρήματα
του τύπου ότι το 50% μένει σε «δημόσιο
έλεγχο», όταν γνωρίζουμε πολύ καλά ότι το Υπερταμείο το ελέγχει η Τρόικα, είναι
έωλα. Τους καλούμε σε δημόσιο διάλογο
μπροστά στους πολίτες της Θεσσαλονίκης, συμφωνούν με την πώληση της ΕΥΑΘ;
Εμείς υπενθυμίζουμε την δήλωση
εκπροσώπου πολυεθνικής του νερού σε γενική συνέλευση της ΕΥΑΘ , ο οποίος όταν
ρωτήθηκε αν τους ενδιαφέρει να αγοράσουν μόνο ένα μεριδίο της εταιρείας χωρίς
το management, είπε πως «δε θέλουν απλά να παρκάρουν κάπου
τα χρήματα τους, θέλουν να έχουν και τον
έλεγχο της εταιρείας».
Αυτοί είναι πιο
ξεκάθαροι.